O co chodzi z tym miastem…

Urodziłam się i wychowałam w Warszawie, na studia wyjechałam do Londynu. Mając 20 lat i wyobrażając sobie, że mogę mieszkać w Tychach, skąd pochodzi Radek, miałam ochotę uciec jeszcze dalej- najlepiej do Nowego Jorku albo Tokio. Byłam zakochana w Paryżu i Barcelonie. Myślałam sobie, że wyprowadzka do takiego miasta jak Tychy to towarzyski kataklizm. Wyobrażałam sobie, jak staję się tam znudzoną Matką Polką. Co ciekawe od zawsze miałam w sercu miłość do przyrody, do lasu i zwierząt. Chciałam mieszkać na Mazurach, prowadzić własną agroturystykę, żyć z dala od ludzi. Moje pragnienia kłóciły się ze sobą, bo z jednej strony pragnęłam być w centrum wydarzeń świata, a z drugiej być blisko natury.

Dorastałam, coraz rzadziej miałam ochotę wychodzić na miasto, imprezować – szukałam okazji, aby pobyć z przyjaciółmi w spokoju, zaczęliśmy wszystkich z Radkiem zabierać na naszą działkę w górach. W Tychach nawiązaliśmy nowe przyjaźnie, co sprawiło, że nie mogłam się doczekać każdego dłuższego pobytu u Radka aby spotkać się z naszymi znajomymi. Powoli zaczynałam  się czuć zmęczona miastem.

Im więcej przebywałam w górach, czy na Mazurach, w spokoju i ciszy, tym ciężej wracało mi się do tych wielkich ulic, jeżdżących wszędzie samochodów i hałasu (co prawda po powrocie z Indii Warszawa wydała mi się cicha niczym świątynia, ale to jednak wciąż nie ten spokój, którego poszukuję w życiu 😉 ).

W końcu postawiłam wszystko na jedną kartę i przeprowadziłam się do Tychów. Nie żałuję tej decyzji, ani trochę! Pamiętam, że był to styczeń, był srogi mróz, padał śnieg i razem z moim bratem jechaliśmy samochodem dostawczym pełnym moich kartonów i nie działały nam spryskiwacze! 🙂 Na początku trochę tęskniłam za domem, często jeździłam do rodziców ale później z miesiąca na miesiąc coraz ciężej pakowało mi się walizkę, coraz rzadziej z ochotą wsiadałam do pociągu i to nie dlatego, że nie stęskniłam się za przyjaciółmi, czy rodziną – po prostu smutno mi było zostawiać mój ukochany las, jezioro, ciszę i spokój. Nawet na kilka dni. Tak jest do dzisiaj.